Swobodny przepływ pracowników oznacza, że każdy obywatel UE ma prawo do pracy w każdym innym kraju UE.  

Ta podstawowa swoboda (ustanowiona w artykule 39 Traktatu WE) uprawnia Państwa do:   

• poszukiwania pracy w innym kraju
• podejmowania pracy w innym kraju bez konieczności uzyskania pozwolenia na pracę
• zamieszkania w innym kraju ze względu na pracę
• pozostania w innym kraju nawet po zakończeniu stosunku pracy
• traktowania na równi z obywatelami danego państwa w zakresie dostępu do zatrudnienia, warunków pracy oraz wszelkich innych przywilejów socjalnych i podatkowych, które mogą ułatwić integrację w kraju przyjmującym. 

Obywateli Bułgarii, Czech, Estonii Łotwy, Litwy, Węgier, Polski, Rumunii, Słowenii oraz Słowacji mogą dotyczyć tymczasowe ograniczenia w dostępie do rynku pracy w innym kraju, jednak nie mogą one trwać dłużej niż 7 lat od przystąpienia tych krajów do UE (Bułgaria i Rumunia są państwami członkowskimi od 1 stycznia 2007 r., pozostałe kraje od 1 maja 2004 r.).