Wróć na portal Mindly.pl 

 

uzasadnione względami porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego

Prawo wspólnotowe daje obywatelom Unii podstawowe i indywidualne prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, z zastrzeżeniem przewidzianych w nim ograniczeń i warunków.

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską stanowi, że państwa członkowskie mogą nakładać ograniczenia w korzystaniu z prawa swobodnego przemieszczania się i pobytu obywateli Unii i członków ich rodzin w przypadku, gdy jest to uzasadnione względami porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

Wszelkie ograniczenia tego rodzaju, takie jak odmowa wydania wizy, odmowa wjazdu, odmowa prawa pobytu lub wydalenie, muszą być zgodne z zasadami i warunkami ustanowionymi w prawie wspólnotowym, które oferuje znaczne zabezpieczenia w celu zapewnienia, że państwa członkowskie będą właściwie korzystały z tych uprawnień.

WAŻNE GWARANCJE

Jeśli chodzi o zachowanie porządku i bezpieczeństwa publicznego, środki podejmowane z tych względów muszą być proporcjonalne (wydalenie jest bardzo ostrą ingerencją w życie jednostki i musi być proporcjonalne do wagi naruszenia porządku lub bezpieczeństwa publicznego) i oparte wyłącznie na zachowaniu danej osoby.

Ponadto indywidualne zachowanie musi stanowić rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie narażające jeden z podstawowych interesów społecznych. Wcześniejsza karalność nie może sama w sobie stanowić podstaw do ograniczenia prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu. Środki ograniczające nie mogą być również uzasadnione jedynie względami ogólnej prewencji.

Państwa członkowskie mają prawo wystąpić do innych państw członkowskich o poinformowanie ich o wcześniejszych zapisach na temat danej osoby figurujących w kartotece policyjnej, nie mogą jednak wymagać od niej takich dokumentów, jak zaświadczenie o niekaralności. Tego rodzaju zbieranie informacji nie może mieć miejsca rutynowo.

Przed podjęciem decyzji o wydaleniu przyjmujące państwo członkowskie musi uwzględnić informacje dotyczące długości pobytu danej osoby na jego terytorium, wieku, stanu zdrowia, sytuacji rodzinnej i ekonomicznej, integracji społecznej i kulturalnej w przyjmującym państwie członkowskim oraz stopnia więzi z krajem pochodzenia.

Ponadto obywatele Unii i członkowie ich rodzin (bez względu na przynależność państwową), którzy posiadają prawo stałego pobytu, mają zapewnioną większą ochronę przed wydaleniem, ponieważ mogą zostać wydaleni jedynie z ważnych względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.

W przypadku obywateli Unii zamieszkujących w przyjmującym państwie członkowskim przez poprzednich 10 lat lub będących osobami nieletnimi wydalenie może być uzasadnione jedynie nadrzędnymi względami bezpieczeństwa publicznego.

ZABEZPIECZENIA PROCEDURALNE

Ochronę zapewniają Państwu również zabezpieczenia proceduralne.

Każdorazowo w przypadku decyzji o wydaleniu lub odmowie wjazdu muszą Państwo zostać o niej powiadomieni na piśmie w taki sposób, aby byli Państwo w stanie zrozumieć treść powiadomienia i skutki decyzji. Powiadomienie musi zawierać dokładne i pełne informacje o podstawach podjętej decyzji oraz określać sąd lub organ administracyjny, do którego mogą Państwo wnieść odwołanie, wraz z terminem na wniesienie odwołania.

Muszą Państwo mieć możliwość odwołania się na drodze sądowej oraz, w stosownym przypadku, administracyjnej lub móc domagać się dokonania rewizji każdej decyzji podjętej wobec Państwa z omawianych względów. Procedury te muszą umożliwiać zbadanie zgodności z prawem decyzji oraz faktów i okoliczności, na których opierały się proponowane środki.

Jeżeli wnioskowi o odwołanie towarzyszy wniosek o zarządzenie tymczasowego zawieszenia wykonania takiej decyzji, rzeczywiste usunięcie z terytorium nie może z zasady nastąpić do momentu, w którym zostanie podjęta decyzja o tymczasowym zarządzeniu.

Mogą Państwo również zostać wydaleni na pewien okres (otrzymać zakaz wjazdu do przyjmującego państwa członkowskiego), ale istnieje możliwość złożenia wniosku o zniesienie tego zakazu po upływie odpowiedniego czasu, a w każdym przypadku po trzech latach od wykonania ostatecznego zarządzenia o wydaleniu.

Jeżeli zarządzenie o wydaleniu wydane jako kara lub konsekwencja prawna w postaci kary pozbawienia wolności zostaje wykonane po upływie okresu dłuższego niż dwa lata od jego wydania, to przed wydaleniem państwo członkowskie jest zobowiązane sprawdzić, czy w danym momencie stanowią Państwo rzeczywiste zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego oraz ocenić, czy nastąpiły jakiekolwiek zasadnicze zmiany okoliczności.

CO TRZEBA WIEDZIEĆ

Władze krajowe nie mogą:

• wydalić Państwa lub odmówić wjazdu bez pisemnej decyzji podlegającej odwołaniu.

TEKSTY REFERENCYJNE

• Dyrektywa 2004/38/WE, Dziennik Urzędowy L 158 z 30 kwietnia 2004 r.

Należy wiedzieć, że jeśli przyjmujące państwo członkowskie nie dokona transpozycji przepisów dyrektywy w odpowiedni sposób lub we właściwym czasie, przepisy te stosuje się bezpośrednio. W związku z tym można powołać się na przepisy dyrektywy względem wszelkiego prawa krajowego, które nie jest z nimi zgodne.

Ograniczenia w prawie swobodnego poruszania się i pobytu